Það getur verið svo
helvíti ópraktískt
fyrir heimilið
að vera of upptekinn

af sjálfum sér

sértu ekki með fullri
meðvitund
um þarfir hinna
getur eitthvað
í líkingu við þetta
gerst:

þú ferð út í búð
og það er þrennt á listanum:

nýmjólk
uppáhalds morgunkorn barnanna
og eyrnapinnar

en þú kemur heim
með maríneraðar ólívur
sem enginn borðar
og enginn elskar

nema náttúrulega þú

Á ég að segja þér ráðgátu?

Sonur minn, fjögurra ára, spurði mig í gær. Endilega hreint, sagði ég. Segðu mér ráðgátu. Ég fékk tvær:

• Af hverju gat maðurinn ekki kveikt á jólaseríunni þegar hún var ekki í sambandi? 
• Af hverju gat maðurinn ekki opnað ólæstar dyrnar þegar einhver stóð fyrir?

Gátur af þessu tagi, sem innihalda bæði spurningu og svar, eru mitt uppáhald. Ég er nefnilega vonlaus í gátum og sjaldnast skil ég brandara. 

…

Meira af EO. 

“Hvar ertu að vinna?” spurði skólabróðir hans í leikskólanum fyrir stuttu. Snúin spurning því ég veit ekki alltaf sjálfur við hvað ég vinn. Dóttir mín hefur t.d. sagt vinum sínum að ég sé trommuleikari og ég geri engar athugasemdir við það.

En það kom sumsé á mig pínu fát og á endanum sagði ég honum að ég ynni “niðrí bæ.” Drap málinu á dreif eins og sannur upplýsingafulltrúi en þetta óljósa svar hafði engin áhrif á þennan skýrleikspilt sem dró rökrétta ályktun:

“Ertu í bæjarvinnunni?”

Næst segist ég vera skrifstofukall. Það ætti að kæla málið.

…

Fann þennan texta í gamalli minnisbók. Mögulega týnd málsgrein í skáldsögu sem ég skrifa einhvern tímann.

Yfirskriftin var Annars hugar.

Síminn skelfur. Þúsund notifications. Ég heyri börnin gráta en geri ekki neitt. Er með hugann við símann. Spyr mig í huganum: Hversu miklum skaða muntu valda?

Það dropar af grýlukertinu við austurgluggann. Klára úr bollanum og hjarnið bleika er óðum að mýkjast. Eftir smástund verð ég til í allt. Kannski ég geti fengið hugmynd. Kannski ég geti fengið hugmynd og hrint henni í framkvæmd? 

Elín segist vera svöng og biður mig um að skjótast í búð og kaupa vefju og sykurlaust appelsín. Helst með indverskri sósu. Ég fer í búðina og kaupi samloku með svona fínni spænskri skinku sem ég er viss um að hún fílar. Já, og sódavatn. Slóra á leiðinni til baka. Hlusta á nýtt lag með Big Thief. Veit ekki hvort mér finnst það gott og hætti að hlusta eftir fyrsta viðlag. Dríf mig heim og færi Elínu samlokuna með spænsku skinkunni. Sýnist vera pestó á henni líka. 

Hún tekur við henni, horfir á mig og stynur svo eins eins og langveikt gamalmenni. Ég horfi útum austurgluggann. Fyrir framan mig víðáttan. Píkubleik víðáttan. Og enn skelfur síminn.    

Týpuálag íhaldsmanns
á besta aldri
utan af landi
gæti útlagst
einhvern veginn svona:

kæri sáli
þrátt fyrir
að rófur og kartöflur
séu hrjúfar
þjóðlegar
og á vissan hátt
karlmannlegar

fer ég með tilraunir mínar
til veganisma
eins og mannsmorð

Eftir tíma í kynfræðslu
sem bóndinn innti af hendi
eins og ekkert væri sjálfsagðara
og nýtti til kennslunnar
alls kyns dæmi úr sauðfjárbúskap
sem vörpuðu beinhvítu
ljósi
á samlíf kynjanna
stukkum við á hraðferð
út í skærgult vorið

skvettum rassi
mannýgar og fölar
norðfirskar
fimmur og sexur
úr 9-B
hægferð

fyrir ofan 
og á hlið
skjöldóttur fjallahringur
og svo að segja
endalaus blámi himins

stálgrá og gluggalaus
saltfisksskemma
flatmagaði
í fjarðarbotni

Renni yfir textann
þar sem þið færið rök
fyrir höfnun umsóknarinnar

píri augun
hreyfi varirnar
en það heyrist ekki bofs

í huganum geri ég tilboð

ég gæti læknað ykkur
af þágufallssýkinni
og bent á
að maður segir „grannskoða“
en ekki „grandskoða“

fyrir ellefu þúsund og tvö hundruð krónur
á tímann

Hamingjusöm fjölskylda
er eins og vel rekið fyrirtæki
og jólakveðjan er ársrit

hún handskrifaði hvert einasta kort
vel á fjórða hundrað þegar mest lét
og sinaskeiðabólgan var
að drepa hana
er hún hrærði í sveppasósunni
síðdegis á aðfangadegi

hún hafði kryddað hana
saltað og piprað
eftir kúnstarinnar reglum
en smakkaði aldrei til
sleikti svo mörg frímerki
að allur matur
bragðaðist hvorteðer
eins og sundlaugarvatn
já og svo ekki sé minnst á kvalirnar
sem pappírsskurðirnir á tungunni
ollu henni
þeir greru ekki almennilega fyrr en
í upphafi góu

kvíðinn fyrir jólunum
gerði vart við sig
fljótlega eftir verslunarmannahelgi
skiljanlega hefði einhver sagt
og óx svo að segja stjórnlaust eftir það
í kringum fyrsta vetrardag
leysti hún út litla pakkningu af Zoloft
enda svefninn kominn í algjört rugl

þú getur rétt ímyndað þér
að hún var ein af þeim
sem fagnaði stafrænum lausnum
og í dag lætur hún Google
klippa saman nokkrar vel valdar myndir
úr ferðalögum ársins

í messunni á jóladag
verður henni stundum hugsað til
aðstæðna framlínustarfsfólks hjá Pósti og síma
hér á árum áður
og hefur þér að segja
hneigst nokkuð til vinstri í stjórnmálaskoðunum
þótt hún fari ekki hátt með það

Ég var svo undrandi þennan morgun
þennan silungsbleika febrúarmorgun
þegar barn bauð mér góðan dag og úr munni þess
kom hás rödd nærri fimmtugrar kennslukonu
að mig langaði næstum því
að ræða við það um
lánakjörin hjá lífeyrissjóðnum
afleiðingar kvótakerfisins fyrir byggðir landsins
yfirvofandi stríð á landamærum Rússlands og Úkraníu
stöðu blaðamennskunnar á Íslandi
og hvort sé skárra fyrir þarmaflóruna
Coke Zero eða kaldbruggað kaffi

en ekki endilega í þessari röð

Börnin vilja ekki vakna
og ég vil ekki vekja þau

hinn fullkomni díll

Þetta er löngu liðin tíð
en öll leikkerfin
sem þú samdir
með vísifingri í mölina
á hrufluðum hnjám
umkringdur vinum og yngri frændum
enduðu með marki
sem þú skoraðir

og þetta er minningin mín
um þig

gamall vinur þinn
sagði frænku sem sagði gömlum frænda
sem sagði svo mér
eitt og annað
um skilnað
og önnur vandamál fullorðinna
sem enda sjaldnast með marki

en það breytir engu

þetta er minningin mín
um þig

I

Hvít skyrta
og brilljantín

ég þekki föður minn
þar sem hann
hallar sér fram á borð
með glundur í glasi
töffaralegur
ólofaður
og ölvaður

ég kannast við augnaráðið
minnir á mitt eigið
í þessu ástandi

aftan á myndinni
með tengiskriftinni hans

„Á Þórscafé“

II

Tveggja ára sonur minn
leikur sér með vörubíl á eldhúsgólfinu
haglél
eins og gróft salt
skoppar af glugganum

III

Þeir höfðu fundið borð
og hófust handa
eins og ungum sjómönnum
í Reykjavík
langt
langt
að heiman
var tamt

(get ég ímyndað mér)

og seinna um kvöldið
eftir snúning á dansgólfinu
með reykvískri dömu
hrópaði einn þeirra:

„hún veit ekki einu sinni hvað Scania Vabis er!“

og uppskar svo mikinn hlátur
að hann bergmálar enn

eins og þú getur
ímyndað þér
varð hann vörubílstjóri
eignaðist konu
og hún hann

og þau eiga hvort annað
enn í dag

IV

Sé þau stundum í búðinni
haldast í hendur
sem er ekki sjálfsagt
á þessum aldri
og ég hef oft hugsað
að hún hljóti að vita sínu viti
um sænska bílaframleiðslu
upp úr miðbiki síðustu aldar